wiu...saye sudah start keje semula. hari ni masok hari ketiga tp kalu ikut kehadiran semasa berkerja baru hari kedua. bukan saja ponteng tp sebab saye jatuh sakit oke. masa hari pertama lagi dah batuk2 (ekceli, malam setelah berjimba2 tu dah mula rase sakit tekak sebenarnye)....makin lama makin terok. batuk plak makin menjadi2 (hurm, tolong imagine batuk setiap mase yang sampai boleh jadik tadak suare tu yea) orang dengar saye cakap pon gelak, sbb garau nak mampos. tapi time tu tak demam pon.
haih, nak dijadikan cerita. tiba2, mase balik keje...hujan turun dengan lebatnye (dan kebetulan pade mase tu saye terlupe la pulak nak bawak payung....padahal sebelom ni tiap2 hari saye bawak oke). Sampai jek umah badan dah jadik seram sejuk, so cepat2 saye mandi supaye tak demam. nampaknye macam tak berkesan, badan dah mula rase sengal2 ayam. batuk memang tak payah nak cerita lah...agak2 nak tido lena jek, mesti terjaga sebab batuk teruk sampai nak termuntah2...jadik keesokan paginye badan saye memang jadik lemau (pinjam ayat seseorang) gila lemau.
Dalam kul 10 setengah saye ke klinik mintak ubat dan mintak mc skali sebab dah terponteng keje kan. tengah2 dok tunggu turn nak jumpe doktor, Benjamin aka Team Leader saye call. Die tanye khabar and suruh saye take care. Wah! agak gedik rasenye. mana taknye Ben ni lebih kurang sebaye jek denga ai, baik plak tu, suke senyum and cute sangat, wakakaka...(ade terbau unsur2 perasan di sini yea, kalau menyampah sila skip bab2 itu. Ayat sedar diri: padehal die call sebab saye ni kan anak buah die...dushum2 muke banyak2 kali, biar kasik sedar sikit oke) well, smalam seharian dok rumah jek.
hari ni, demam dah kebah tinggal batuk2 and sakit tekak. Jadi pegi keje macam biasa. Saye bawak sekali ubat sakit tekak yang doktor bagi (macam gula2). Ubat batuk tak bawak sebab boleh ngantuk. Kat tempat keje, sepanjang mase asek batuk2. terok. maklomlah tempat berakon kan, tekak asek rase kering jek all the time. rasenye satu department tu dengar suare saye jek dok batuk2.
untuk mengelakkan batuk2 yang kadang2 buat saye rase sesak nafas tu, saye kulum lah ubat sakit tekak. Lepas satu...satu. tak sampai separuh hari dah abes 6 bijik saye bedal. kawan saye dpt tau, die bising. Die tanye bape banyak yang doktor suh makan. saye geleng. saye ingat benda tu macam gula2 so ikut suke ati lah kan nak bedal berapa banyak pon. Die suh check kat plastik ubat tu. owh! HANYA 4 bijik dalam sehari. Oke saye tau...saye dah terover dos :(
jadik baki yang separuh hari tu memang saye terseksa oke. terasa macam nak mati bile sesak nafas datang menjengah sekali sekala.
Baiklah, sekarang saye nak makan ubat and tido. jangan ganggu tau.
Owh, nak balik tadik Ben skali lagik cakap take care.. pastu die cakap go back home and take a rest oke, dont forget to take medicine, katenye...(oke2, biarkan saye perasan barang seminit due oke...tettttt!)...dah la, boleh blah !(kate2 utk diri sendirik)
*selain makan ubat, ade tak care nak kurangkan batuk ni?...penat la, hari2 batuk,hoho. saye dah beli jus asam jawa. Ayah saye yang suh minum sebab die kate cuaca sekarang memang panas sangat.
niza:
ros jangan la demam nanti saye takde geng nak belajar claims ni...mesti bosan kalau sorang2.
saye:
(dengan nada riaknye) ish, takde maknenye nak demam2 ni...saye kalau sakit tekak selalunye tak demam. tapi kalau start selsema, ye. (sengih dekat niza)
(oke dont worry...riak saye tak lame sebab saye memang selalu dibayar cash kalu cakap berlebih-lebihan aka riak2 ni...dah banyak kes sebenarnye, hoho)
haih, nak dijadikan cerita. tiba2, mase balik keje...hujan turun dengan lebatnye (dan kebetulan pade mase tu saye terlupe la pulak nak bawak payung....padahal sebelom ni tiap2 hari saye bawak oke). Sampai jek umah badan dah jadik seram sejuk, so cepat2 saye mandi supaye tak demam. nampaknye macam tak berkesan, badan dah mula rase sengal2 ayam. batuk memang tak payah nak cerita lah...agak2 nak tido lena jek, mesti terjaga sebab batuk teruk sampai nak termuntah2...jadik keesokan paginye badan saye memang jadik lemau (pinjam ayat seseorang) gila lemau.
Dalam kul 10 setengah saye ke klinik mintak ubat dan mintak mc skali sebab dah terponteng keje kan. tengah2 dok tunggu turn nak jumpe doktor, Benjamin aka Team Leader saye call. Die tanye khabar and suruh saye take care. Wah! agak gedik rasenye. mana taknye Ben ni lebih kurang sebaye jek denga ai, baik plak tu, suke senyum and cute sangat, wakakaka...(ade terbau unsur2 perasan di sini yea, kalau menyampah sila skip bab2 itu. Ayat sedar diri: padehal die call sebab saye ni kan anak buah die...dushum2 muke banyak2 kali, biar kasik sedar sikit oke) well, smalam seharian dok rumah jek.
hari ni, demam dah kebah tinggal batuk2 and sakit tekak. Jadi pegi keje macam biasa. Saye bawak sekali ubat sakit tekak yang doktor bagi (macam gula2). Ubat batuk tak bawak sebab boleh ngantuk. Kat tempat keje, sepanjang mase asek batuk2. terok. maklomlah tempat berakon kan, tekak asek rase kering jek all the time. rasenye satu department tu dengar suare saye jek dok batuk2.
untuk mengelakkan batuk2 yang kadang2 buat saye rase sesak nafas tu, saye kulum lah ubat sakit tekak. Lepas satu...satu. tak sampai separuh hari dah abes 6 bijik saye bedal. kawan saye dpt tau, die bising. Die tanye bape banyak yang doktor suh makan. saye geleng. saye ingat benda tu macam gula2 so ikut suke ati lah kan nak bedal berapa banyak pon. Die suh check kat plastik ubat tu. owh! HANYA 4 bijik dalam sehari. Oke saye tau...saye dah terover dos :(
jadik baki yang separuh hari tu memang saye terseksa oke. terasa macam nak mati bile sesak nafas datang menjengah sekali sekala.
Baiklah, sekarang saye nak makan ubat and tido. jangan ganggu tau.
Owh, nak balik tadik Ben skali lagik cakap take care.. pastu die cakap go back home and take a rest oke, dont forget to take medicine, katenye...(oke2, biarkan saye perasan barang seminit due oke...tettttt!)...dah la, boleh blah !(kate2 utk diri sendirik)
*selain makan ubat, ade tak care nak kurangkan batuk ni?...penat la, hari2 batuk,hoho. saye dah beli jus asam jawa. Ayah saye yang suh minum sebab die kate cuaca sekarang memang panas sangat.
No comments:
Post a Comment